GAZİANTEP’TE GAZETECİLİĞİN BİTİŞİ ÜZERİNE (Köşe yazısı-Halil Eyyupoğlu)

admin

oeyyupoglu1@gmail.com

GAZİANTEP’TE GAZETECİLİĞİN BİTİŞİ ÜZERİNE

Gazetecilik mesleği kutsal bir meslektir.

Haber alma ve haberi çeşitli araçlarla kamuoyuna yayma, bilgi ve yorum yapma hatta kamuoyu oluşturma hakkına sahiptir.

Gazeteci halkın içinden veya okulunu dahi bitirse bile diğer meslekler gibi kendi sektöründe yetişmesi esas olan bir meslektir.

Gazeteci Toplum bilincini, sosyal Bilimleri, ekonomi bilimini, yaşadığı kentin sosyo ekonomik, sosyo kültürel yapısını bilmek zorundadır. Muhabirinden tutun Genel Yayın yönetmenine kadar okulunda okumasa dahi çalıştığı alanda kendi kendini yetiştirmesi gerekir.

Gazeteci sır saklar. Ayıbı örter. Sır ve ayıbı şantaj ve çıkar amaçlı kullanmaz.

Bütün gelir kaynakları kurusa bile gider pazarda 1970 yıllarında şerefli, eli öpülesi öğretmenlerin pazarda limon satması gibi limon satar, şerefiyle gazetecilik yapar. Kendisine leke getirmez.

Her eline kalem alan, fotoğraf makinası alan asla gazetecilik yapar mantığı asla kabul edilemez. Sevgi aşk işidir. Topluma yararlı, toplumu geliştirme işidir.

Her önüne gelen gazetecilik de yapamaz.

Bilgi,görgü,edep ister gazetecilik.

Gaziantep bambaşka bir şehir. Sanayisi ilerleyen, rant ekonomisi her yıl üçe beşe katlanan bir kent.

Ama okumayan, bilgi sahibi olmak istemeyen bir kent.

Bu nedenle yıllanmış gazeteciler ötelenerek, yok edilmek istenerek, hem bilginin görgünün edebin üstü örtülmeye çalışılıyor hem de sıradan, vasıfsız insanların sektörde önü açılmaya çalışılıyor.

Bu meslekte 25 yılımı doldurmuş bir gazeteciyim.

1950 yılarında bir kültür şehri olan kentin 2023 yılında kültürden yoksun olduğunu ne yazık ki görmekteyiz.

Yıllarca kendilerine hizmet eden, sorunlarına ortak olan gazetecileri görmeyen kurumlar kendi kurum içlerine 30-40-50 insanı alır ve istihdam eder. Ama gazeteciye gelince bütçe yok der ve kapıdan gönderilir.

Düşünün yalın Türkçeyi Ortaasya’ dan Anadolu’ya Türk Halk Edebiyatı olarak taşıyan aşıklar ve abdallardır.

Bugün ise abdallar açlık sınırının altında yaşıyor ve  düğünlerde, siyasi toplantılarda nerdeyse dilenci konumundalar.

Bizim kültürde Türk Kültüründe geldiğimiz nokta bilginin görgünün yerlerde süründüğü bir ortamdır.

Anlıyorum Gaziantep’e yeni gelen Basın İlan müdürü sn Hikmet Sait Güngör’ü..

Gaziantep basınına bir şekilde düzen vermeye çalışıyor ama Antepli deyimiyle “kalıp kaypmış” durumda.

Hele belediyeler Gaziantep basınını, yıllanmış kendileriyle hemhal olmuş gazetecileri hiç mi hiç saymıyor. Geçmişteki o saygınlıkları gazetecilere karşı artık yok. Davulcuya para verir gibi “al da git başımdan” dercesine günü geçiştiriyor.

Kurumlarda yılda bir iki defa 500 TL gibi gülünç rakamları veriyor..

Bu da gazeteciğin Gaziantep’te bitişinin son rövanşı oluyor.

Kriter deyince sadece kağıt basma işi kriter değil. Tek kriter bilgi, görgü ve edeptir.

Hükümet dün tasarruf genelgesi yayınladı.

Hem enflasyon artışı hem de dolar üzerindeki kağıt ve kalıp masrafları lojistik olduğu için dağıtım masraflarının altından kalkmak artık mümkün görünmüyor.

Bu nedenle pandemiden sonra yıllardan beri heves ettiğim dijital gazeteye döndük ve zevkle sürdürüyoruz.

Fakat çoğu kurum bu kez hani yazılı gazete demeye başladı. Başta kendini ekonomist bilim adamı olarak gören Gaziantep Üniversitesi rektörü..

Kağıt gazeteciliği de son nefesini veriyor.

Şu garipliğe bakar mısınız.

 Dijital gazete yayını için basın İlan Müdürü kurumları bir bir dolaşıyor. İki kişi sigortalı çalışan istiyor. Başka bir işte çalışamaz. Doğrudur. İstihdam önemli gençlerin yolu açılsın ama..

Ayda 15 bin TL sigorta gideri olan bir dijital gazete,  geliri olmadan hatta kesildiği halde nasıl bu istihdamı yürütecek?

Her kurum kimi 5;  kimi 35 kendi basın bürosunda istihdam ediyor. Bu gazeteciliğin de sonunu getiriyor. Bütçe yok derken oturan insanlara maaş veriyor.

Bu kent bunu taşıyamaz.

Basın İlan Kurumu müdürünün iyi niyet çalışması elbette takdir edilir; ama koyduğu kritere göre mutlaka çalışan SSK lı olması gerekiyor ise bu istihdam edilen insanların gideri karar kurumlardan, kuruluşlardan, sektörlerden dijital gazete işyerlerine de bir gelirin aktarılması gerek.

Bu iş yılda 500—1000 TL ile olacak iş değil.

Ve bu haliyle bu kente kötülük ediliyor.

Her kim ediyor ise..